نــیــمــۀ مــاه خــدا مــاه تــمـامـم آمـد            نـام او مثـل عـسـل بود، به کـامـم آمـد
جـان جـانـان من و خـیـرالأنـامـم آمـد            ایـهــاالــنــاس بــبـیـنـیــد امــامـم آمــد

گل بریزید به روی سر زهـرای بتول
آمد از عرش خدا دلبر و دلدار رسول

اولین گل پسر حضرت زهراست حسن            هـمـۀ دار و نـدار دل دنـیـاست حـسن
بر کریمان جهان سرور و آقاست حسن            به دل خـستۀ ما ذکـر مـعـلاست حسن

عشق او بر سر ما خیرالعمل می‌ریزد
نام او بر لب ما جـام عـسـل می‌ریـزد

او کریم است و همه دست گدایی داریم            با حسن در سرمان حال و هوایی داریم
بهتر از یوسف و صد حاتم طایی داریم            از همه خلق جهان، حس جدایی داریم

شغل ما را همه جا سینه زنی می‌دانند
ای خدا شکر که ما را حسنی می‌دانند

مَـلَکِ عـرش برای قـدمـش جـان داده            حـسن امـروز به ما پـرتـو ایـمان داده
با قـدومش به مدینه سر و سامان داده            بارها زنـدگـی‌اش را به فـقـیـران داده

مـی‌شنـاسـنـد مرا نـوکـر نـامـیِ حـسن
کـاش ما را بنـویـسـند جُـزامیِ حـسـن

کاش این شهـر مرا با حـسـنم بگـذارد            کـاش آقـا قــدمـی روی تـنــم بـگـذارد
مُـهـر تـائـیـد بـه روی بــدنـم بـگـذارد            کاش یک لـقـمه غذا در دهـنم بگـذارد

ما فـقـیـریم، فـقـیـریم، فـقـیـریم، فـقـیر
و حسن شاه و حسن حضرت سلطان و امیر

در جمل ضربه شصتش همه را حیران کرد            شتـر فـتـنه گر طایـفـه را ویـران کرد
کـفـر را خوب جـدا از تـنۀ ایمان کرد            ای بنازم که در آن روز چنان طوفان کرد

زنَک از ناقه فتاد و همه جا رسوا شد
چـهـرۀ واقـعـی فـتـنـه گـرش پـیـدا شد

از همان روز دگر بغض حسن در دل داشت            حمله میکرد ولی سُم به میان گِل داشت
چند صد تا پسر احـمقِ نا عاقـل داشت            کینه‌اش عاقبتِ امر چه بد حاصل داشت

هجمه‌ها بود که میبُرد به تابوت حسن
تیرها بود که میخورد به تابوت حسن